Όταν τα δόντια δεν υπάρχουν στο φραγμό είτε γιατί χάθηκαν λόγω νόσου, είτε γιατί δεν υπήρχαν από τη γέννηση, μπορεί να αποκατασταθούν με τη χειρουργική τοποθέτηση των οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων. Πρόκειται για υποκατάστατα οδόντων που κατασκευάζονται από κράματα μετάλλων και έχουν την ιδιότητα να ενσωματώνονται στο οστούν της γνάθου τόσο ισχυρά, που να είναι σχεδόν αδύνατη η αφαίρεσή τους χωρίς τμήμα του παρακείμενου δοντιού.
Πότε πρέπει να τοποθετούνται τα εμφυτεύματα?
Σχεδόν όποτε λείπει ένα δόντι από το φραγμό μπορεί να τοποθετηθεί ένα εμφύτευμα. . Τα συνηθέστερα αίτια τοποθέτησης οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων είναι τα εξής
- Ο συχνότερος λόγος για να τοποθετηθεί ένα εμφύτευμα είναι όταν ένα δόντι έχει χαθεί είτε λόγω περιοδοντικής νόσου (χρόνια φλεγμονή στους γύρω από το δόντι ιστούς αποτέλεσμα της ανεπαρκούς στοματικής υγιεινής), είτε λόγω προχωρημένης τερηδόνας που οδήγησε στην εξαγωγή του δοντιού. ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΗ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΒΟΥΡΤΣΙΣΜΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ
- Μετά από τραύμα που οδήγησε στην απώλεια δοντιών ή και τμήματος του οστού που τα περιβάλλει
- Σε δόντια που λείπουν από τη γέννηση (συγγενής έλλειψη) ή σε νόσους που τα δόντια από τη γέννηση βρίσκονται σε λάθος θέση
- Σε νόσους, όπως οι σχιστίες (λυκόστομα) που στη θέση του οστικού ελλείμματος ο οδοντικός φραγμός δεν είναι φυσιολογικός
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΤΕΟΕΝΣΩΜΑΤΟΥΜΕΝΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΦΑΤΝΙΑΚΗΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΟΣΤΟΥ. ΑΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑ Η ΓΕΦΥΡΑ Η ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΟΣΤΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΧΑΝΕΤΑΙ. ΑΥΤΗ Η ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΟΣΤΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ. ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟ ΟΣΤΟΥΝ ΕΛΑΤΤΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΥΨΟΣ ΕΝΩ ΟΙ ΜΑΛΘΑΚΟΙ ΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Τι εξετάσεις πρέπει να γίνονται πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων?
Στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί μια πανοραμική ακτινογραφία ή αλλιώς ορθοπαντομογράφημα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η ακτινογραφία αυτή δεν είναι αρκετή οπότε απαιτείται μια ειδική αξονική τομογραφία που αποκαλύπτει με τον καλύτερο δυνατό την τρισδιάστατη δομή του οστού. Οι ενδείξεις για την προεγχειρητική χρήση της ειδικής αξονικής τομογραφίας (Dental scan) είναι:
- Σε περιπτώσεις που το πάχος του οστού δείχνει κλινικά ανεπαρκές, δηλαδή πολύ λεπτό για την τοποθέτηση του εμφυτεύματος. Αν γίνει η αξονική τομογραφία και επιβεβαιωθεί αυτό υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να προσπεραστεί και να τοποθετηθεί τελικά το εμφύτευμα. Αναφέρονται η τεχνική διάσχισης της φατνιακής ακρολοφίας και η τοποθέτηση ενός τεμαχίου οστού ως μπλοκ στη χειλική μεριά του οστού
- Σε περιπτώσεις που η απορρόφηση του φατνιακού οστού στην άνω γνάθο σε συνδυασμό με την πνευμάτωση των αεροφόρων κοιλοτήτων του προσώπου έχει σαν αποτέλεσμα την εγγύτητα του ιγμορείου άντρου με την κορυφή της φατνιακής απόφυσης. Έτσι το ύψος του οστού μπορεί να είναι ανεπαρκές για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων με τις συμβατικές τεχνικές και την προεγχειρητική χρήση της ειδικής αξονικής τομογραφίας (Dental scan). Αν γίνει η αξονική τομογραφία και επιβεβαιωθεί αυτό υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να προσπεραστεί και να τοποθετηθεί τελικά το εμφύτευμα. Αναφέρονται η ανοικτή και η κλειστή ανύψωση του ιγμορείου άντρου και η τοποθέτηση ενός τεμαχίου οστού ως μπλοκ στην κορυφή της φατνιακής απόφυσης με αποτέλεσμα την αύξηση του ύψους.
- Σε περιπτώσεις που η απορρόφηση του φατνιακού οστού στην κάτω γνάθο έχει προκαλέσει τέτοια μείωση του ύψους της φατνιακής απόφυσης, ώστε το κάτω φατνιακό αγγεινευρώδες δεμάτιο να βρίσκεται κοντά στην κορυφή της φατνιακής απόφυσης και να δυσχαιραίνει την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.Στις περιπτώσεις αυτές είναι καλό να προηγείται της τοποθέτησης εμφυτευμάτων της κάτω γνάθου μια ειδική αξονική τομογραφία που αποκαλύπτει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη σχέση της κορυφής της φατνιακής απόφυσης με το κάτω φατνιακό αγγειονευρώδες δεμάτιο (περιέχεται το κάτω φατνιακό νεύρο που δίνει αίσθηση στο μισό κάτω χείλος) . Βέβαια ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να τοποθετηθεί το εμφύτευμα όσο το δυνατόν εγγύτερα μεν, ασφαλέστερα δε στο νεύρο αυτό είναι η χρήση διεγχειρητικής οπισθοφατνιακής ακτινογραφίας. Αν η σχέση της κορυφής της φατνιακής απόφυσης με το κάτω φατνιακό αγγειονευρώδες δεμάτιο είναι τέτοια που δεν γίνεται η τοποθέτηση εμφυτευμάτων με συμβατικές τεχνικές μπορεί να γίνει μετάθεση του κάτω φατνιακού αγγειονευρώδες δεματίου.
Πρέπει να παίρνει κανείς φάρμακα πριν την τοποθέτηση εμφυτευμάτων?
Στις περισσότερες περιπτώσεις η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων πρέπει να συνοδεύεται με τη χορήγηση προφυλακτικής αντιβίωσης. Τα εμφυτεύματα είναι ξένα προσθετικά υλικά και η κάλυψη των ασθενών με αντιβίωση προφυλάσσει από λοιμώξεις. Έτσι προτιμότερο είναι ο ασθενής το προηγούμενο της επέμβασης βράδυ να ξεκινάει ένα σχήμα προφυλακτικής αντιβίωσης.
. Η αντιβίωση αυτή είναι:
500 mg αμοξυκιλλίνης από το στόμα (Amoxil) και σε παιδιά 50 mg/Kg κάθε 8 ώρες και για 3 ημέρες
ή
625 mg (Augmentin) από το στόμα κάθε 8 ώρες και για 3 ημέρες
Σε αλλεργία στις πενικιλλίνες:
300 mg κλινταμυκίνης από το στόμα (Dalacin) και σε παιδιά 20 mg/Kg κάθε 6 ή 8 ώρες και για 3 ημέρες
ή
500mg κλαθυθρομυκίνης από το στόμα (klaricid) και σε παιδιά 15 mg/Kg κάθε 8 ώρες και για 3 ημέρες
Τι πρέπει κάποιος να περιμένει κατά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων?
Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων γίνεται είτε με τοπική-στελεχιαία αναισθησία ή με γενική αναισθησία. Στις περισσότερες περιπτώσεις προτείνεται η τοπική αναισθησία. Η διάρκεια της επέμβασης είναι περίπου 10-15 λεπτά για το κάθε εμφύτευμα
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΟΝΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΕΛΕΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ. ΑΝ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ.
Τι επιπλοκές μπορεί να συμβούν κατά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων?
Τις περισσότερες περιπτώσεις δεν συμβαίνουν επιπλοκές κατά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων
Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στην εργασία του ή στο σχολείο εφόσον πρόκειται για μαθητή μετά από 3 μέρες
Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει μετεγχειρητικός πόνος. Για την αντιμετώπιση αυτού του πόνου χρησιμοποιούνται τα συνήθη παυσίπονα όπως παρακεταμόλη (Depon) αλλά και τα ΜΣΑΦ (Mη στεροειδή αντιφλεγμονώδη) όπως Xefo rapid, mesulid και niflammol. Η δοσολογία εξαρτάται από το μέγεθος του πόνου αλλά καλό είναι να λαμβάνονται τα φάρμακα εναλλάξ και όχι περισσότερα από 4 χάπια τη μέρα από κάθε φάρμακό
ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ ΠΡΙΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΟΡΥΦΩΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΑΡΧΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΝΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΑΠΙ. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΥΣΙΠΟΝΩΝ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ
Μπορεί να εμφανιστεί μετεγχειρητικό οίδημα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ ΕΝΤΟΝΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΡΥΩΝ ΕΠΙΘΕΜΑΤΩΝ ΟΠΩΣ ΠΑΓΟΥ. ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΥ ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ ΑΚΟΜΗ Η ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΥΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΒΛΑΒΕΣ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ
- Αιμορραγία.
- Είναι σπάνια επιπλοκή αρκεί να δαγκώσει κανείς μια γάζα για τουλάχιστον 2 ώρες μετά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Σε κάποιες περιπτώσεις η αιμορραγία γίνει και μέσα στους ιστούς και μπορεί να οδηγήσει σε εκχύμωση, δηλαδή αλλαγή στο χρώμα του δέρματος που αλλάζει χρώμα και θέση με την πάροδο του χρόνου
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΥΝΕΙ. ΑΝ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΦΤΥΝΕΙ ΤΟ ΣΑΛΙΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ Η ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ
Μετεγχειρητική λοίμωξη.
Είναι σπάνια επιπλοκή αρκεί ο ασθενής να καθαρίζει το στόμα του. Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΟΝΤΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΛΥΣΗ ΜΕ ΑΛΑΤΟΝΕΡΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΠΑΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΣΟΔΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΝΕΡΟ ΒΡΥΣΗΣ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΣΟΔΑ ΚΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΝΕΙ ΜΠΟΥΚΩΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΛΙΑΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΥΣΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ΚΑΙ 6 ΦΟΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ 1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ Η ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΜΕΤΑ 1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Οδοντικά εμφυτεύματα όπου απαιτείται μετάθεση του κάτω φατνιακού νεύρου
Η απώλεια των οδόντων οδηγεί σε ελάττωση του ύψους του οστού των γνάθων.
Τα μαλακά μόρια του προσώπου, όπως τα χείλη και οι παρειές δεν ελαττώνουν τις διαστάσεις τους κατά ανάλογο τρόπο.
Έτσι, καθώς δεν υποστηρίζονται από οστό των γνάθων, τα χείλη κυρίως ρυτιδώνονται και αποκτούν γεροντικά χαρακτηριστικά.
Όσο περισσότερο χρόνο μένει ένα άτομο χωρίς δόντια, τόσο περισσότερο καταστρέφεται το φατνιακό οστό και επιδεινώνεται η κατάσταση.
Η τοποθέτηση οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων αναχαιτίζει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την απώλεια του οστού των γνάθων και διατηρεί τα νεανικά χαρακτηριστικά του προσώπου.
Η οπίσθια περιοχή της κάτω γνάθου εμφανίζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα, γιατί εντός του οστού διέρχεται ένα νεύρο (για την ακρίβεια το κάτω φατνιακό αγγειονευρώδες δεμάτιο) που παρέχει αίσθηση στα δόντια της κάτω γνάθου και στο κάτω χείλος. Καθώς απορροφάται το οστό των γνάθων μετά την απώλεια των δοντιών το νεύρο αυτό βρίσκεται περισσότερο κοντά στη μασητική επιφάνεια των γνάθων και παρεμποδίζει την τοποθέτηση οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων.
Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος προσπαθήσει να τοποθετήσει εμφυτεύματα στην οπίσθια περιοχή της κάτω γνάθου σε άτομο που έχει χάσει τα αντίστοιχα δόντια του για πολλά χρόνια, είναι πιθανό να τραυματίσει το νεύρο που διέρχεται μέσα από το οστό των γνάθων.
Ο τραυματισμός αυτός, αφενός μεν θα οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια της αίσθησης του χείλους, αφετέρου δε είναι πιθανό να οδηγήσει στο σχηματισμό ενός επώδυνου ογκιδίου στην περιοχή του τραυματισμού, το λεγόμενο τραυματικό νεύρωμα.
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές για να τοποθετήσει κάποιος οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα στην οπίσθια κάτω γνάθο αποφεύγοντας τις παραπάνω δυσάρεστες συνέπειες.
Μια τεχνική που εμφανίζει σημαντικά πλεονεκτήματα είναι η μετάθεση του κάτω φατνιακού νεύρου. Κατά την τεχνική αυτή ο ιατρός παρασκευάζει το κάτω φατνιακό αγγειονευρώδες δεμάτιο σε όλη την έκταση που θέλει να τοποθετήσει τα εμφυτεύματα και το βγάζει έξω από το οστό της κάτω γνάθου.
Η χειρουργική αυτή πράξη είναι σωστότερο να γίνεται με ειδικό μηχάνημα, τον πιεζοτόμο, ο οποίος έχει την ικανότητα να καταστρέφει τους σκληρούς ιστούς, όπως το οστό της κάτω γνάθου και ταυτόχρονα να προστατεύει τα μαλακά μόρια της περιοχής λειτουργίας του, όπως το κάτω φατνιακό νεύρο.
Έτσι, με τη χρήση του πιεζοτόμου δημιουργείται ένα αυλάκι στην περιοχή της κάτω γνάθου που βλέπει προς την παρειά (το μάγουλο) μέσα από το οποίο τραβιέται και μετατίθεται το κάτω φατνιακό νεύρο.
Αμέσως μετά ο ιατρός έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα στην κάτω γνάθου, καταλαμβάνοντας με τα εμφυτεύματα το χώρο που προηγούμενα βρισκόταν το νεύρο. Στη συνέχεια το νεύρο είτε μπαίνει πάλι μέσα στο αυλάκι που δημιουργήθηκε με τον πιεζοτόμο τοποθετώντας μόσχευμα οστικό για να μην έρχεται σε επαφή με τα εμφυτεύματα, είτε μένει έξω από τη γνάθο στα μαλακά μόρια. Αυτό το τελευταίο ενδείκνυται σε μικρές μεταθέσεις του νεύρου.
