Ενώ λοιπόν ο ιατρός και ο ασθενής περίμεναν την υποχώρηση ή και την πλήρη εξάλειψη της κύστης με τη συντηρητική αυτή θεραπεία, η κύστη δεν υποχώρησε αλλά παρέμεινε πλέον ως υπολειμματική κύστη.
Τα δε συμπτώματα που συνοδεύουν την κύστη όπως ο πόνος κατά τη μάσηση στο υπαίτιο δόντι ή και αυτά της οξείας φλεγμονής μπορεί να επιμένουν φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον ιατρό που πρότεινε μια συντηρητική θεραπεία που απέτυχε.
Η δεύτερη περίπτωση είναι πάλι ένα δόντι με μια ακρορριζική κύστη που εξήχθη χωρίς να αφαιρεθεί η κύστη η οποία παραμένει ως υπολειμματική κύστη.
Πως πρέπει να αντιμετωπίζονται οι υπολειμματικές κύστεις ;
Τα αίτια που κάνουν μια ακρορριζική κύστη να επιμένει παρά την άρση του αιτίου δεν είναι γνωστά.
Είναι σίγουρο ότι ένα ποσοστό ακρορριζικών κύστεων επιμένει παρά την ικανοποιητική απονεύρωση του υπαίτιου δοντιού.
Το ίδιο συμβαίνει και με ακρορριζικές κύστεις που το υπαίτιο δόντι εξήχθη χωρίς να αφαιρεθεί η κύστη.
Η υποψία ότι υφίσταται κάποια άλλη παθολογική οντότητα πέραν της ακρορριζικής κύστης, όπως η αρχέγονη κύστη ή το αδαμαντινοβλάστωμα πρέπει να παραμένει μέχρι την πλήρη βιοψία της κύστης.
Έτσι λοιπόν οι υπολειμματικές κύστεις αντιμετωπίζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων με χειρουργική αφαίρεση του συνόλου της κύστης σε μια διαδικασία που λέγεται εκπυρήνιση.
Μόνο μετά την πλήρη αφαίρεση της βλάβης και την ιστολογική εξέτασή της μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι το πρόβλημα έχει πλέον λυθεί και ο ασθενής θα παραμείνει ελεύθερος συμπτωμάτων.
Η μαρσιποποίηση ενδείκνυται σε ακόμη λιγότερες περιπτώσεις από ότι στη θεραπεία των ακρορριζικών κύστεων.
